Vanaf 1 januari van dit jaar ben ik bezig met een grote klus voor Stichting Openbaar Onderwijs Zwolle en Regio (OOZ). Ik schiet op ongeveer 40 scholen foto’s van de vormende kant van onderwijs. Dus hoe kinderen met elkaar omgaan. Ik krijg van elke school een aantal kernwaarden die ik dan moet proberen te vangen in een beeld. Er gaat een mooi dik koffietafelboek van uitkomen. Het gaat vaak over zaken als  samenwerking, trots, empathie, zelfstandigheid etc. Elke school heeft weer zijn eigen karakter en de verschillen zijn hier en daar groot. Ik kom op veel basisscholen maar ook op voortgezet onderwijs- en speciaal onderwijs scholen. Er zijn ook een aantal scholen die nog weer anders zijn zoals bijvoorbeeld de Vrije School en de Montessori School. Eén van die scholen is ook Onderwijsroute 10 – 14 waar, zoals de naam al zegt, kinderen van 10 tot 14 op zitten. Daar doen ze het allemaal weer net even anders. Het is de school waar ik begon met mijn fotoklus en die mij enorm aanspreekt omdat ik vroeger denk ik ook een ’10 – 14 kind’ was. Zonder nu enorm uit te wijden over hoe ze het doen en geen reclame te willen maken voor een specifieke school wil ik wel zeggen dat ik een enorm klik voel met deze vorm van onderwijs. Om een lang verhaal kort te maken… 10 – 14 bestaat vijf jaar en daar moest ook een boek van komen. Of ik de cover én achterkant wilde fotograferen… Op de voorkant een kind van 10 en op de achterkant een kind van 14. Tijdens mijn eerste keer fotograferen op 10 – 14 schoot ik ook al een aantal portretten. In de ogen van kinderen kun je eigenlijk alles zien. Het klinkt misschien een beetje zweverig maar ik probeer de ziel van een kind te vangen in een portret (overigens probeer ik dat bij alle mensen natuurlijk…). Sommige mensen vragen hoe ik dat doe. Het is eigenlijk niet uit te leggen. Je kunt nog zo goed weten hoe een camera werkt en hoe je om moet gaan met het licht maar een portret maak je samen en de camera is maar een soort doorgeefluikje. Je moet natuurlijk iemand op zijn/haar gemak stellen en er iets leuks van maken samen, Maar het belangrijkste is dat je een soort van connectie maakt met iets wat misschien ergens in de lucht zweeft en je niet kunt uitleggen. Zo ook met de foto van de cover van het 10 – 14 boek waarvoor ik Febe mocht portretteren. Febe is een voor haar leeftijd een nog ietwat klein en tenger kind maar met zo’n bijzondere en krachtige uitstraling. We zijn een ochtend samen op pad geweest. We gingen naar het park vlakbij de school, naar het schoolplein maar uiteindelijk zijn we in het trappenhuis van de school naast 10 – 14 belandt. Het regende ook een beetje die dag… dus druppels zaten er ook op haar gezicht. Ik fotografeer binnen eigenlijk altijd met het licht dat er al is, meestal daglicht. De kinderen zet ik dan met hun gezicht naar een raam waar het licht van buiten naar binnen komt. Het trappenhuis van die school was puur en rauw en dat is ook wel kenmerkend voor mijn portretten. Febe en ik hebben een mooie ochtend gehad met een prachtig eindresultaat. Afgelopen dinsdag was er een symposium van Onderwijsroute 10 – 14 die gehost werd door, hoe mooi, twee oud leerlingen van 10 – 14 en waar o.a. bestuurders, de wethouder en (oud) medewerkers aanwezig waren. De eerste boeken werden daar uitgereikt… Febe staat voorop, wat mag ze trots zijn! Ik ben dat ook…. de ogen zijn de spiegel van de ziel…